وقوف در عرفات و مشعر به پایان آمده و حاجی به منا، سرزمین رسیدن به عشق رسیده است و اسماعیل عزیزش را قربانی می‌کند تا از بند وابستگی‌ها رهایی یابد و از امتحان الهی پیروزمندانه خارج شده و مرتبه عشق و ایمان او مشخص می‌شود.

دهم ذی‌الحجه، عید قربان یا عیدالاضحی است؛ عیدی برای چشم بستن بر روی بسیاری از دلبستگی‌ها، برای رسیدن به قرب باری تعالی و لبیک لبیک گفتن به فرمان الهی. در آیات بسیاری به مسئله عید قربان اشاره شده است. حجت‌الاسلام و المسلمین علی خزایی، کارشناس دینی در این‌باره به ایکنا می‌گوید: خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: «وإذ ابْتلی إبْراهیم ربّه بکلماتٍ فأتمّهنّ قال إنّی جاعلک للنّاس إمامًا قال ومنْ ذرّیّتی قال لا ینال عهْدی الظّالمین: و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی بیازمود و وی آن همه را به انجام رسانید [خدا به او] فرمود من تو را پیشوای مردم قرار دادم [ابراهیم] پرسید از دودمانم [چطور] فرمود پیمان من به بیدادگران نمی‌رسد.» (بقره/۱۲۴) بر اساس این آیه، خداوند حضرت ابراهیم‌(ع) را با انواع متعددی از آزمایش‌ها امتحان کرد. یکی از این آزمایش‌ها گذشتن از فرزند عزیزش به نام اسماعیل بود، در حالی که حضرت ابراهیم‌(ع) و همسرشان به سن پیری رسیده بودند و خداوند به‌ طور اعجازآمیز و بر اساس قوانین این عالم به آنان فرزندی داد و فرزند را با مهر عجیب‌شان پرورش دادند.

قربانی کردن؛ سمبل حفظ عقیده و ایمان

اینکه انسان به وسیله قربانی کردن اولاد مورد آزمایش قرار می‌گیرد چه پیام معنوی دارد؟ خزایی در این زمینه اظهار می‌دارد: خداوند به دنبال آن است که سطح ایمان حضرت ابراهیم‌(ع) را بسنجد؛ به این صورت که بعد از سال‌ها که خداوند به او فرزندی داد و ابراهیم (ع) با زحمت و سختی زیاد او را بزرگ کرد، خداوند از او می‌خواهد که آن فرزند را قربانی کند. در واقع، با این کار ایمان حضرت ابراهیم‌(ع) سنجیده می‌شود. عید قربان سمبل حفظ عقیده و ایمان است.

اگر بنده خداوند بخواهد به جایی برسد و به مراتبی دست یابد ضروری است که از تعلقات دنیوی دل بکند. محال است که کسی بخواهد به جایی برسد و غرق در امور دنیوی باشد، بلکه لازم است که از تمام مطامع دنیا بگذرد که این در قالب، قربانی کردن و گذشتن از اموال و جان‌هاست. معرفتی که عید قربان به ما می‌دهد آن است که از دارایی‌ها برای رسیدن به معنویات خداوند متعال بگذریم.