باید از فقدان گل، خونجوش بود

در فراق یاس، مشکی‌پوش بود


یاس ما را رو به پاکی می‌برد

رو به عشقی اشتراکی می‌برد


یاس یک شب را گل ایوان ماست

یاس تنها یک سحر مهمان ماست


بعد روی صبح، پرپر می‌شود

راهی شب‌های دیگر می‌شود


یاس مثل عطر پاک نیّت است

یاس استنشاق معصومیّت است


یاس بوی حوض کوثر می‌دهد

عطر اخلاق پیمبر می‌دهد


حضرت زهرا دلش از یاس بود

دانه‌های اشکش از الماس بود


داغ عطر یاس زهرا زیر ماه

می چکانید اشک حیدر را به چاه


عشق محزون علی یاس است و بس

چشم او یک چشمه الماس است و بس


اشک می‌ریزد علی مانند رود

بر تن زهرا گل یاس کبود


گریه کن زیرا که دخت آفتاب

بی‌خبر باید بخوابد در تراب


این دل یاس است و روح یاسمین

این امانت را امین باش ای زمین


نیمه شب دزدانه باید در مغاک

ریخت بر روی گل خورشید، خاک

(احمد عزیزی)