چاپ    ارسال به دوست

روز جهانی دیابت گرامی باد

جهت مطالعه مطالب آموزنده در این زمینه کلیک کنید.

طبقه‌بندي ديابت

1- ديابت نوع 1

2- ديابت نوع 2

3- ديابت حاملگي

4- ديابت همراه با بيماري‌هاي ديگر

1- ديابت نوع 1

يك فرد زماني مبتلا به اين نوع ديابت مي‌شود كه سلول‌هاي لوزاالمعده ديگر هيچ انسوليني ترشح نكنند. اكثر مبتلايان به ديابت نوع 1 را كودكان و نوجوانان و افراد زير 30 سال تشكيل مي‌دهند.

تاكنون علت دقيق بروز اين نوع ديابت مشخص نگرديده است ولي متخصصان معتقدند كه عوامل زير مي‌تواند به بروز ديابت نوع 1 منجر شود:

1- داشتن زمينه ابتلا به ديابت

2- ويروس‌هايي كه مي‌توانند به پانكراس صدمه برسانند.

3- وجود اختلال در سيستم دفاعي بدن كه سبب از بين رفتن سلول‌هاي توليد كننده انسولين در لوزالمعده مي‌شود.

علائم ديابت نوع 1 عبارتند از:

- تشنگي فراوان - خستگي - گرسنگي شديد - تكرر ادرار

- كاهش وزن بدن - بي‌حوصلگي

اگر به ديابت نوع 1 مبتلا هستيد درمان شما عبارتند از: ((شركت مستمر در كلاس‌هاي آموزشي، تزريق انسولين، برخورداري از برنامه غذايي صحيح، فعاليت و ورزش و علاوه بر تمامي اين موارد،‌كنترل روزانه متابوليسم يعني اندازه‌گيري قند خون و قند ادرار توسط نوارهاي موجود در بازار.))

2-ديابت نوع 2

اين نوع ديابت، مهم‌ترين نوع و ((ديابت بزرگسالي)) معروف است. حدود 90% ديابتي‌ها دچار اين نوع ديابت هستند. در بدن اين افراد، ابتدا انسولين به اندازه كافي ترشح مي‌شود اما به عللي، مؤثر واقع نمي‌شود. اصولاً اختلال در پاسخ هورموني و مقاومت به انسولين عامل اصلي ايجاد ((هايپرگليسمي)) يا ((افزايش قند خون)) است.

معمولاً افراد زير ممكن است به ديابت نوع 2 مبتلا شوند:

- افراد بالاي 30 سال

- افرادي كه استعداد چاقي دارند.

- افرادي كه در خانواده درجه اول آنان ديابتي وجود دارد يا استعداد ابتلا به ديابت دارند.

- برخي خانم‌هاي باردار

- افرادي كه داراي فشار خون بالا هستند.

- افرادي كه از ميزان بالاي چربي خون برخوردارند.

در بسياري از افراد، علائم ديابت نوع 2 چندان مشهود نيست و يا اين كه بروز و پيشروي آن بسيار بطئي و كند است و به همين دليل تشخيص اين نوع ديابت غالباً دير هنگام صورت مي‌گيرد و متأسفانه اغلب اين ديابتي‌ها زماني به پزشك مراجعه مي‌كنند كه بسياري از ايشان دچار يكي از عوارض ديابت شده‌اند.

مهم‌ترين علائم ديابت نوع 2 عبارتند از:

1- تشنگي فراوان

2- تكرر ادرار

3- عصبي و بي‌حوصله بودن

4- اختلال در بينايي

5- بي‌حسي و يا مورمور شدن انگشتان

6- ايجاد زخم و دير بهبود يافتن زخم‌ها

ديابت نوع 2 اكثراً در ارتباط با درمان يك بيماري ديگر و يا هنگام يك آزمايش تصادفي تشخيص داده مي‌شود. اگر به ديابت نوع 2 مبتلا هستيد، بدانيد كه پايه اساسي درمان،‌ غير از آموزش، برنامه غذايي صحيح و فعاليت جسمي‌ (ورزش) است. در بعضي موارد، داروي خوراكي و يا تزريق انسولين نيز بخشي از درمان است. در هر حال، ((درمان ديابت نوع 2، كاهش وزن، رعايت تغذيه صحيح و ورزش است.))

3-ديابت حاملگي

حدود 3 تا 5 درصد خانم‌هاي باردار، به خصوص در اواخر دوران حاملگي، به ديابت مبتلا مي‌شوند. خانم‌هاي بارداري كه استعداد ابتلا به ديابت در ايشان وجود دارد داراري عوامل خطرزاي بسياري هستند كه احتمال ديابت حاملگي در ايشان شايع‌تر مي‌‌شود. اگر چه بعد از زايمان و به دنيا آمدن نوزاد، ديابت از بين مي‌رود اما ممكن است در بارداري بعدي، مجدداً ظاهر گردد.

حدود 50 درصد خانم‌هايي كه طي دوران حاملگي دچار ديابت مي‌شوند ممكن است به طور دائمي به ديابت مبتلا شوند. در اين صورت حتماً بايد تحت نظر پزشك متخصص، براي خود و فرزندانشان برنامه‌هاي صحيحي را آموزش ببينند. به رغم اين كه ديابت با توجه به علم امروز عارضه‌اي است كه كاملاً رفع نمي‌شود و تا آخر عمر همراه ديابتي مي‌باشد،‌اما مي‌توان با همكاري پزشك و ديابتي آن را به گونه‌اي درمان نمود كه امري بسيار معمولي به نظر آيد و فرد ديابتي، تصويري از يك بيماري در ذهن خود ايجاد ننمايد.

4-ديابت همراه با بيماري‌هاي ديگر

در برخي افراد مبتلا به بعضي از بيماري‌ها (به عنوان مثال،: تالاسمي، بيماري‌هاي لوزالمعده، بيماري‌هاي غدد درون‌ريز و ...) ديابت نيز بروز مي‌كند.

علائم بيماري دیابت

شروع ديابت نوع 1 بسيار ناگهاني و ناراحت كننده است، كه مي‌تواند علائم ذيل را به دنبال داشته باشد.

1- تكرر ادرار

2- - تشنگي و خشكي دهان به طور غيرطبيعي

3- -خستگي مفرط يا كمبود انرژي

4- - گرسنگي مداوم

5- - كاهش ناگهاني وزن

6- - تاري ديد

7- - عفونت‌هاي مكرر

شروع ديابت نوع 2 تدريجي است بنابراين تشخيص بيماري كار بسيار دشواري است. به هر حال علائم ديابت نوع 1 بصورت خفيف‌تر ممكن است در مبتلايان به ديابت نوع 2 نيز وجود داشته باشد.

در برخي افراد مبتلا به ديابت نوع 2 هيچ گونه علائم زودرس بيماري ديده نمي شود و ممكن است سال‌ها پس از ابتلا، تشخيص داده نشود. نيمي از اين افراد در زمان تشخيص دچار عوارض مختلف ديابت هستند.

با وجود اينكه تاكنون ديابت درمان قطعي نيافته ولي راه‌هاي مؤثري براي كنترل آن وجود دارد. به كمك درمان‌هاي مناسب دارويي و آموزش‌هاي صحيح در كنار داشتن شيوة صحيح زندگي، يك فرد ديابتي مي‌تواند همانند ساير افراد جامعه به زندگي فعال خود ادامه و خطر ايجاد عوارض ديابت را كاهش دهد.

برگرفته از سایت انجمن دیابت ایران

http://ids.org.ir

تاریخ درج خبر: شنبه ٢٣ آبان ١٣٩٤    / شماره خبر:  ٢٩٠٣  / تعداد بازدید:  1183