دوشنبه ٠٥ آذر ١٤٠٣


 چاپ    ارسال به دوست

 

 

شهادت امام علی النقی (علیه‌السلام )تسلیت باد.

آیت الله جاودان: امسال سال تحویل و اولین روز سال جدید مقارن با شهادت امام هادی(ع) است، سعی کنید سالتان را با توسل به امام هادی(ع) شروع کنید که ان شاء الله سالی پر برکت از نظر دینی و دنیایی برایتان باشد.

بیانات بعد از مراسم روضه‌خوانی در سالروز شهادت امام علی النقی علیه‌السلام

در آستانه‌ی سالروز شهادت دهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت امام علی النقی الهادی علیه‌السلام پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای متن و صوت بیانات رهبر انقلاب را درباره‌ی حیات نورانی این امام همام منتشر می‌کند.
این سخنان در سی‌ام مردادماه سال ۱۳۸۳ و پس از مراسم روضه‌خوانی به مناسبت شهادت حضرت امام علی النقی علیه‌السلام بیان شده است.

http://farsi.khamenei.ir/ndata/home/1391/1391030312557e3d9.jpg

* بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

بالاخره در نبرد بین امام هادی (علیه‌السّلام) و خلفایی که در زمان ایشان بودند، آن کس که ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادی (علیه‌السّلام) بود؛ این باید در همه‌ی بیانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.

در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یکی پس از دیگری، آمدند و به درک واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود که حضرت را شهید کرد و خودش هم به فاصله‌ی کوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یکی به‌دست پسرش کشته شد، دیگری به دست برادرزاده‌اش و به همین ترتیب بنیعباس تارومار شدند؛ به عکسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری (علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‌روز وسعت پیدا کرد؛ قویتر شد.

حضرت هادی (علیه‌السّلام) چهل و دو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند؛ آن‌جا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگی میکردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان ترکِ نزدیک به خود را - با ترکهای خودمان؛ ترکهای آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود - که از ترکستان و سمرقند و از همین منطقه‌ی مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد. این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمیشناختند و از اسلام سر در نمیآوردند. به همین دلیل، مزاحم مردم میشدند و با عربها - مردم بغداد - اختلاف پیدا کردند. در همین شهر سامرا عده‌ی قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی (علیه‌السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره کند و به وسیله‌ی آنها پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام - با نامه‌نگاری و... - برساند. این شبکه‌های شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همه‌ی اقطار دنیا را همین عده توانستند رواج بدهند و روزبه‌روز تعداد افرادی را که مؤمن به این مکتب هستند، زیادتر کنند. امام هادی همه‌ی این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علی‌رغم آنها انجام داده است. حدیث معروفی درباره‌ی وفات حضرت هادی (علیه‌السّلام) هست که از عبارت آن معلوم میشود که عده‌ی قابل توجهی از شیعیان در سامرا جمع شده بودند؛ به‌گونه‌ای که دستگاه خلافت هم آنها را نمیشناخت؛ چون اگر میشناخت، همه‌شان را تارومار میکرد؛ اما این عده چون شبکه‌ی قویای به‌وجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمیتوانست به آنها دسترسی پیدا کند.

یک روزِ مجاهدت این بزرگوارها - ائمه (علیهم‌السّلام) - به قدر سالها اثر میگذاشت؛ یک روز از زندگی مبارک اینها مثل جماعتی که سالها کار کنند، در جامعه اثر میگذاشت. این بزرگواران دین را همین‌طور حفظ کردند، والّا دینی که در رأسش متوکل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحییبن‌اکثم که با آن‌که عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یکِ علنی بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها بکل کلکِ آن کنده میشد؛ تمام میشد. این مجاهدت و تلاش ائمه (علیهم‌السّلام) نه فقط تشیع بلکه قرآن، اسلام و معارف دینی را حفظ کرد؛ این است خاصیت بندگان خالص و مخلص و اولیای خدا. اگر اسلام انسانهای کمربسته نداشت، نمیتوانست بعد از هزار و دویست، سیصد سال تازه زنده شود و بیداری اسلامی به‌وجود بیاید؛ باید یواش یواش از بین میرفت. اگر اسلام کسانی را نداشت که بعد از پیغمبر این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه کنند، باید از بین میرفت؛ تمام میشد و اصلاً هیچ چیزش نمی‌ماند؛ اگر هم میماند، از معارف چیزی باقی نمی‌ماند؛ مثل مسیحیت و یهودیتی که حالا از معارف اصلیشان تقریباً هیچ‌چیز باقی نمانده است. این‌که قرآن سالم بماند، حدیث نبوی بماند، این همه احکام و معارف بماند و معارف اسلامی بعد از هزار سال بتواند در رأس معارف بشری خودش را نشان دهد، کار طبیعی نبود؛ کار غیرطبیعی بود که با مجاهدت انجام گرفت. البته در راه این کار بزرگ، کتک‌خوردن، زندان‌رفتن و کشته‌شدن هم هست، که اینها برای این بزرگوارها چیزی نبود.

ائمه‌ی ما در طول این دویست‌وپنجاه سال امامت - از روز رحلت نبی مکرم اسلام (صلّیاللَه‌علیه‌وآله) تا روز وفات حضرت عسکری، دویست‌وپنجاه سال است - خیلی زجر کشیدند، کشته شدند، مظلوم واقع شدند و جا هم دارد برایشان گریه کنیم؛ مظلومیت‌شان دلها و عواطف را به خود متوجه کرده است؛ اما این مظلومها غلبه کردند؛ هم مقطعی غلبه کردند، هم در مجموع و در طول زمان.

والسّلام علیکم و رحمةالله برکاته

                                                              منبع:پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای(مدظله العالی)



آیت الله محمد علی جاودان،
سال جدید را با توسل به امام هادی(ع) آغاز کنید / پرهیز از صله رحم های آلوده به گناه در عید نوروز

آیت الله جاودان در اخرین جلسه درس اخلاقشان در سال جاری گفت: مراقب باشید زحمات یک سال خود را با صله رحم های آلوده به گناه در عید نوروز از دست ندهید.

آیت الله محمد علی جاودان، شامگاه چهارشنبه 23 اسفندماه در جلسه هفتگی درس اخلاق خود با اشاره به نزدیکی ایام عید نوروز به مراقبت و پرهیز از رفتن به مجلس آلوده به گناه توصیه نمود و گفت: وظیفه ما خصوصا جوانان در این ایام عید نوروز مراقبه است که تمام آنچه در این یکسال در حلال زحمت کشیده و کسب نموده اید در یک جلسه گناه آلود آن را از دست ندهید.

پرهیز از صله رحم های آلوده به گناه در عید نوروز

این استاد اخلاق شهر تهران با اشاره به پرهیز از صله رحم های آلوده به گناه در عید نوروز بیان کرد: در صله رحم باید فکر کنید، راه پیدا کنید که به خاطر صله رحم به گناه نیفتید.در صله رحم وقتی پای حرام به میان می آید دیگر آن صله رحم، صله رحم نیست.

وی ادامه داد: مثلا جهت صله رحم به منزل عمه خود می روید اما می دانید آنجا دختر عمه حجاب را رعایت نمی کنید و شما مرتکب گناه می شوید اینجا نباید بروید، بلکه باید به یک بهانه حقیقی مودبانه در این ایام نروید و برای انجام صله رحم در یک روز معمولی که می دانید آلوده به گناه نیست آن روز بروید.

آیت الله جاودان با بیان اینکه صله رحم منحصر به رفتن و دیدن نیست، گفت: نکته دیگر این که صله رحم حتما به رفتن منزل ارحام نیست بلکه کمک کردن به خویشاوندان فقیر است. گاهی یک خویشاوند فقیر دارید و به بهانه صله رحم که مثلا کار خوبی انجام دید به دیدن این خویشاوند بروید اما این خویشاوند فقیر به خاطر شما که وضعتان بهتر است و او چیزی ندارد در پذیرایی به مشکل و زحمت بیفتد، پس اگر در صله رحم خویشاوند شما به زحمت بیفتد و اذیت بشود این صله رحم نیست.

وی ادامه داد: گاهی انسان با یک گناه، با یک اشتباه از امام زمانش جدا می شود. مثلا همین که در کوچه دارید می روید و یک نامحرم را می بینید و به او نگاه می کنید، اینجا از امام زمان(عج) جدا شده اید.


تهیه توشه برای سفر

آیت الله جاودان در ادامه با اشاره به در پیش بودن سفر آخرت و نیاز به توشه در این سفر اظهار کرد: یک فردی از شهری که ساکن هست می خواهد برای همیشه به شهری دیگر نقل مکان کند و در شهر جدید ساکن شود، حالا که می خواهد از این شهر به شهر جدید حرکت کند یک مقدار وسیله با خود می برد که آنجا برای سکونت و امرار و معاش و اداره زندگی اش، خانه و فرش و وسایل زندگی تهیه کند.

وی ادامه داد: این فرد برای این کار و تهیه وسایل زندگی در شهر جدید در شهری که ساکن بوده در کوله باری که تهیه نموده اوراق بهادار و اسکناس گذاشته و کوله باری پر از این اوراق و اسکناس هست و هر چه این کوله بارش پر باشد در شهر جدید امکانات بیشتری برای خودش تهیه می کند. اما این راه و فاصله این شهر تا آن شهر جدید دراز است و این کوله بار هم سنگین است، این فرد در مسیر مقداری از این اوراق و اسکناس ها را زمین می ریزد و باز راه را ادامه می دهد، و باز مقداری دیگر را می ریزد و اصلا نگاه نمی کند چکار کرده است. حالا وقتی به شهر جدید می رسد می بیند یک ته مانده در این کوله بار مانده و یا هیچ چیز برایش نمانده و همه را بیرون ریخته است.

آخربین باشید

آیت الله جاودان تصریح کرد: با این مثال خواستم به سفر آخرت همه انسان ها اشاره کنم، ما نیز در این مدت مثلا 70 یا 80 سال باید برای آخرت توشه ای تهیه کنیم. ماه رمضان در تابستان است و روزه گرفتن آن هم مثلا 17 ساعت زحمت دارد، تشنگی و گرسنگی دارد، اما انسانی که آخربین هست می داند این زحمتش ثمر دارد و آخرش به ثمر می رسد.

وی اظهار کرد: همه ما معمولا مشکل آخربین بودن را داریم، اگر الان سحر بیدار شدیم و نماز خواندیم، ثمره آن را در آخر خواهیم دید، قطعا این سحر و نماز یک روز ثمر می دهد و ثمرهای خیلی ارزشمندی دارد. انسانی که آخربین است همه این کوله بار را حفظ می کند و آن را از بین نمی برد.

عمر سرمایه مهم انسان ها

آیت الله جاودان عمر را سرمایه مهم هر انسان دانست و گفت: سرمایه من و شما عمر ما است. شما حساب کنید از این عمر غریب به 40 سال که سپری کردید چقدرش را نگه داشتید و چقدر آن را بیرون ریخته اید؟ آیا همه این عمر 40 ساله را بیرون ریختید یا اینکه مقداری را نگه داشته اید؟

این استاد حوزوی بیان کرد: مثلا شما که طلبه هستید اگر درستان را خوب بخوانید و وقت خود را صرف درس خواندن کنید حداقل سود را از عمرتان برده اید، چون درس یک کار مفید است، حالا می توان یک درجه یا صد درجه مفید به آن داد. حداقل یک درجه مفید را کسب کرده اید که عمرتان را در یک حداقل مفید صرف کردید.

وی ادامه داد: حالا اگر این درس را می خوانید تا از مذهب و اعتقادات ولی عصر(عج) دفاع کنید آن

یک درجه مفید می شود صد درجه. کسی که علم می آموزد و عمر خود را در این راه صرف می کند تا از دین دفاع کند بالاترین بهره را از عمرش برده است. یا اینکه کسی طب می خواند تا پزشک شود و به داد مسلمانان برسد تا یک مریض مضطر را نجات دهد.

اهمیت و ارزش حتی دقیقه و ساعت های عمر

آیت الله جاودان تصریح کرد: بدانید این عمر سرمایه شما است و ببینید هر ساعت عمر خود را چه می کنید و چه چیز دریافت می نمایید؟ روایت است که امیرالمومنین(ع) فرمود یک ساعت این دنیا را از همه بهشت بهتر می دانم چون در این یک ساعت می توانم خدا را از خودم راضی کنم و اگر کسی چنین کاری کرد برنده است.

وی گفت: ما باید یادمان بماند که این یک ساعت یا ده دقیقه را نگذاریم حرام شود، یک جایی برای یک کسی این ساعت عمر را مصرف کنیم که آن کس به ما جزا بدهد اما برای رضای دیگران عمرمان را صرف نکنیم، مگر دیگران چه چیزی می توانند به ما بدهند؟

سال تحویل امسال با توسل به امام هادی(ع)

آیت الله جاودان در پایان با اشاره به اینکه شب سال تحویل و روز اول سال مقارن با سالروز شهادت امام هادی(ع) است، گفت: امسال سال تحویل و اولین روز سال جدید مقارن با شهادت امام هادی(ع) است، سعی کنید سالتان را با توسل به امام هادی(ع) شروع کنید که ان شاء الله سالی پر برکت از نظر دینی و دنیایی برایتان باشد.

منبع: ابناء

 

تاریخ درج خبر: سه شنبه ٢٩ اسفند ١٣٩٦    / شماره خبر:  ٨١٢٤  / تعداد بازدید:  1495

 


نظرات بینندگان
این خبر فاقد نظر می باشد
نظر شما
نام :
ایمیل : 
*نظرات :
متن تصویر: