اپیدمیولوژی:

در کانون های لیشمانیوز پوستی نوع شهری یا خشک که آنتروپونوتیک است. مخزن در درجه ی اول انسان ها، اما سگ نیز به طور اتفاقی به بیماری مبتلا می شود. كانون اصلي اين بيماري در ايران شهرهاي کرمان، بم، مشهد، تهران، نيشابور، شيراز و کاشان است.

در لیشمانیوز پوستی نوع روستایی یا مرطوب که زئونوز است، مخزن بیماری عمدتاً جوندگان بوده که مهم ترین آن ها در ایران ژربیل رومبومیس اوپیموس) کانون های مرکزی و شمال شرقی . غرب وجنوب کشور) است. همچنین مریونس لیبیکوس (اصفهان، سیستان و بلوچستان، کرمان، فارس، خوزستان، تهران، قزوین، کردستان، آذربایجان و خراسان)،‌ مریونس هوریانه (سیستان و بلوچستان)، تاترا ایندیکا (ایلام و خوزستان) و نزوکیا ایندیکا (خوزستان و اصفهان)، به عنوان مخزن در ایران مطرح هستند .انسان در این چرخه ی زئونوز میزبان تصادفی است.

در حال حاضر حدود ۱۲ میلیون نفر در حدود۹۸ کشور به لیشمانیا مبتلا هستند.  هر ساله نزدیک به ۲ میلیون مورد جدید به این بیماری آلوده می‌شوند و بین ۲۰ تا ۵۰ هزار نفر در پی آن جان خود را از دست می‌دهند.  حدود ۲۰۰ میلیون نفر در آسیا، آفریقا، آمریکای جنوبی و مرکزی، و جنوب اروپا به این بیماری مبتلا هستند. لیشمانیا در مناطق نام برده شده رایج است.