در حادثه دردناك فرو ريختن سقف سالن انتظار فرودگاه مهرآباد ( بدليل ارتعاشات ناشي از سر و صداي موتور جت‌هاي غول پيكر ) در ساعت 14 و 50 دقيقه بعدازظهر روز چهاردهم آذرماه سال 1352 بود كه طي آن 16 نفر كشته و 11 تن مجروح شدند. اين حادثه به دليل انعكاس وسيع در رسانه‌هاي داخلي و خارجي آن سال، در رديف يكي از تلخ‌ترين وقايع كشورمان به ثبت رسيد. و این در حالی بود که هیچ سیستم از قبل طراحی شده ای برای کمک و انتقال به مجروحین در اینگونه حوادث ناگهانی وجود نداشت، بعد از این حادثه سیستم فوریتهای پزشکی کشور با عنوان اورژانس ۱۱۵ کشور با همکاری کشور آمریکا تأسیس شد و خدمات اورژانس پیش بیمارستانی ایران شناخته شد که این خود افتخاری بزرگ است.کشور آمریکا در دومین تجربه خود در تشکیل یک سیستم اورژانس پیش بیمارستانی بسیاری از کمبودها و نقصهای تجربه اول را که برای خودش بود در ایران لحاظ نکرد و به جرأت میتوان گفت اورژانس پیش بیمارستانی ایران در سال ۱۳۵۴ کاملتر و بهتر از اورژانس پیش بیمارستانی کشور آمریکا راه اندازی شد.
قابل ذكر است در آن زمان شماره سه رقمي 123 براي تماس با اورژانس اختصاص داده شده و از آمبولانسهاي بنز بن براي خدمت رساني به مردم استفاده مي شد كه بعدا شماره تماس مردم با اورژانس ، شماره 115 در كل كشور اعلام شد.
سیستم فوريت‌هاي پزشکي پيش بيمارستاني در سطح دنیابه دو دسته عمدهتقسیم می‌شوندFranco-German: و Americo -England. در سيستم Franco-German امکانات و تجهيزات در صحنه بر بالين بيمار برده و از حضور پزشک در آمبولانس‌ها استفاده مي شود. در سيستم Americo -England که سيستم اورژانس ايران در شروع راه اندازي از اين دسته بود، تکنسين‌هايي که دوره هاي اوليه فوريت‌هاي پزشکي را آموزش ديدند، در صحنه حاضر می‌شوند، بيمار يا مصدوم را دريافت مي کنند و اقدامات اوليه را انجام داده و سپس آن‌ها را به مرکز مجهز يا همان بيمارستان انتقال مي دهند.
