خانم مهندس اناره – کارشناس بهداشت حرفه ای ضمن تایید خبر فوق  گفت:روشنایی بعنوان یک عامل فیزیکی درمحیط های کاروتحصیل مطرح میباشد که درصورت فراهم نبودن کیفیت وکمیت مناسب آن،میتواند به فاکتوری برای پیدایش برخی عوارض یا اختلالات بینایی،جسمی،روحی ویاحوادث در محیط ها  می گردد.برهمین اساس مرکز سلامت محیط وکار باتدوین وابلاغ طرح جامع عملیاتی ساماندهی روشنایی درمحیط کاروتحصیل در سال 1385 روند شناسایی وارزیابی عامل زیان آور روشنایی را باهدف ساماندهی واصلاح آن در محیط های کارآغاز نمود که تا کنون ادامه دارد.

وی ادامه داد: نظارت بر تامین ، حفظ و ارتقاء روشنایی مطلوب به همراه تامین پارامترهای کیفی برای اهداف ایمنی ، سلامت و رفاه اجتماعی مستلزم اندازه گیری و ارزشیابی روشنایی در معابر ،محوطه ها و داخل اماکن مسکونی ،عمومی و آموزشی است . نظر به اینکه اندازه گیری و ارزشیابی روشنایی در محیط های مختلف نیازمند روش مناسب می باشد، شناخت کامل در مورد اصول و روشهای اندازه گیری ، خصوصیات محیط ،استانداردها ،نیازهای استفاده کنندگان و جنبه های کیفی تامین روشنایی دارای اهمیت است.