حدیث هایی از امام حسن مجتبی علیه السلام

1- نصیحت از سر اخلاص

أيّها النّاس إنّه منْ نصح للّه و أخذ قوْله دليلًا هدي للّتي هي أقْوم‏ و وفّقه اللّه للرّشاد و سدّده للْحسْنى فإنّ جار اللّه آمنٌ محْفوظٌ و عدوّه خائفٌ مخْذولٌ فاحْترسوا من اللّه بكثْرة الذّكْر

هان اى مردم! كسى كه براى خدا نصیحت كند و كلام خدا را راهنماى خود گیرد، به راهى پایدار رهنمون شود و خداوند او را به رشد و هدایت موفّق سازد و به نیكویى استوار گرداند، زیرا پناهنده به خدا در امان و محفوظ است و دشمن خدا ترسان و بىیاور است و با ذكر بسیار خود را از [معصیت خداى] بپایید.

تحف العقول ص 227

2- شناخت هدایت

«و اعْلموا علْمًا یقینًا أنـّكمْ لنْ تعْرفوا التّقى حتّى تعْرفوا صفة الْهدى، و لنْ تمسّكوا بمیثاق الْكتاب حتّى تعْرفوا الّذى نبذه و لنْ تتْلوا الْكتاب حقّ تلاوته حتّى تعْرفوا الّذى حرّفه، فإذا عرفْتمْ ذلك عرفْتم الْبدع و التّكلّف و رأیتمْ الْفرْیة على اللّه و التّحْریف و رأیتمْ كیف یهْوى منْ یهْوى.»

به یقین بدانید كه شما هرگز تقوا را نشناسید تا آن كه صفت هدایت را بشناسید، و هرگز به پیمان قرآن تمسّك پیدا نمىكنید تا كسانى را كه دورش انداختند بشناسید، و هرگز قرآن را چنان كه شایسته تلاوت است تلاوت نمىكنید تا آنها را كه تحریفش كردند بشناسید، هر گاه این را شناختید بدعتها و بر خود بستن ها را خواهید شناخت و دروغ بر خدا و تحریف را خواهید دانست و خواهید دید كه آن كه اهل هوى است چگونه سقوط خواهد كرد.

تحف العقول ص 227

3- فاصله میان حقّ و باطل

«بین الْحقّ و الْباطل أرْبع أصابع، ما رأیت بعینیك فهو الْحقّ و قدْ تسْمع بأذنیك باطلاً كثیرًا.»

بین حقّ و باطل به اندازه چهار انگشت فاصله است، آنچه با چشمت بینى حقّ است و چه بسا با گوش خود سخن باطل بسیارى را بشنوى.

تحف العقول ص 229

4- آزادى و اختیار انسان

«منْ أحال الْمعاصى على اللّه فقدْ فجر، إنّ اللّه لمْ یطعْ مكْروهًا و لمْ یعْص مغْلوبًا و لمْ یهْمل الْعباد سدًى من الْممْلكة، بلْ هو الْمالك لما ملّكهمْ و القادر على ما علیه أقْدرهمْ، بلْ أمرهمْ تخْییرًا و نهاهمْ تحْذیرًا.»

هر كه گناهان را به خداوند نسبت دهد، به تحقیق، فاجر و نابكار است. خداوند به زور اطاعت نشود، و در نافرمانى مغلوب نگردد، او بندگان را مهمل و سرخود در مملكت وجود رها نكرده، بلكه او مالك هر آنچه آنها را داده و قادر بر آنچه آنان را توانا كرده است مىباشد، آنان را فرمان داده تا به اختیار خودشان آن را بپذیرند و نهیشان نموده تا به اختیار خود بر حذر باشند.

تحف العقول ص 231

5- زهد و حلم و درستى

« قیل له(علیه السلام) ما الزّهْد؟قال: ألرّغْبة فى التّقْوى و الزّهادة فى الدّنْیا. قیل: فما الْحلْم؟ قال كظْم الْغیظ و ملْك النّفْس. قیل ما السّداد؟ قال: دفْع الْمنْكر بالْمعْروف.»

از حضرت امام حسن مجتبى(علیه السلام) پرسیده شد كه زهد چیست؟فرمود: رغبت به تقوا و بىرغبتى در دنیا. سؤال شد حلم چیست؟ فرمود: فرو بردن خشم و تسلّط بر نفس. سؤال شد سداد و درستى چیست؟ فرمود: برطرف نمودن زشتى به وسیله خوبى.

تحف العقول ص 225

6- تقوا

«ألتّقْوى باب كلّ توْبة و رأْس كلّ حكْمة و شرف كلّ عمل بالتّقْوى فاز منْ فاز من الْمتّقین.»

تقوا و پرهیزكارى سرآغاز هر توبه اى، و سرّ هر حكمتى، و شرف و بزرگى هر عملى است، و هر كه از با تقوایان كامیاب گشته به وسیله تقوا كامیاب شده است.

تحف العقول ص 232

7- خلیفه به حقّ

«إنّما الْخلیفة منْ سار بسیرة رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم) و عمل بطاعة اللّه و لعمْرى إنّا لاعْلام الْهدى و منار التّقى.»

خلافت فقط از آن كسى است كه به روش رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم)برود، و به طاعت خدا عمل كند، و به جان خودم سوگند كه ما اهل بیت نشانه هاى هدایت و جلوه هاى پرفروغ پرهیزگارى هستیم.

تحف العقول ص 233

8- حقیقت كرم و دنائت

 قيل فما الْكرم قال الابْتداء بالْعطيّة قبْل الْمسْألة و إطْعام الطّعام في الْمحْل قيل فما الدّنيئة قال النّظر في الْيسير و منْع الْحقير

از امام مجتبى سؤال شد: كرم چیست؟فرمود: آغاز به بخشش نمودن پیش از درخواست نمودن و اطعام نمودن در وقت ضرورت و قحطى. سؤال شد: دنائت و پستى چیست؟ فرمود: كوچك بینى و دریغ از اندك.

تحف العقول ص 225

9- مشورت مایه رشد و هدایت

«ما تشاور قوْمٌ إلاّ هدوا إلى رشْدهمْ.»

هیچ قومى با همدیگر مشورت نكنند، مگر آن كه به رشد و كمالشان هدایت شوند.

تحف العقول ص 233

10- لئامت و پستى

«أللّؤْم أنْ لا تشْكر النّعْمة.»

پستى آن است كه شكر نعمت را نكنى.

تحف العقول ص 233

11- بدتر از ننگ و زبونى

«ألْعار أهْون من النّار.»

 ننگ آسانتر از دوزخ است‏

تحف العقول ص 234

12- رفیق شناسى

«قال الْحسن(علیه السلام) لبعْض ولْده: یا بنىّ لا تواخ أحدًا حتّى تعْرف موارده و مصادره فإذا اسْتنْبطْت الْخبْرة و رضیت الْعشْرة فآخه على إقالة الْعثْرة و الْمواساة فى الْعسْرة.»

امام حسن(علیه السلام) به یكى از فرزندانش فرمود: اى پسرم! با احدى برادرى مكن تا بدانى كجاها مى رود و كجاها مى آید، و چون از حالش خوب آگاه شدى و معاشرتش را پسندیدى با او برادرى كن به شرط این كه معاشرت، بر اساس چشم پوشى از لغزش و همراهى در سختى باشد.

تحف العقول ص 233

13- كار با توكّل

«لا تجاهد الطّلب جهاد الْغالب و لا تتّكلْ على الْقدر إتّكال المسْتسْلم.»

چون شخص پیروز در طلب مكوش، و چون انسان تسلیم شده به قدر اعتماد مكن [بلكه با تلاش پیگیر و اعتماد و توكّل به خداوند، كار كن].

تحف العقول ص 233

14- خویشاوند و بیگانه واقعى

«ألْقریب منْ قرّبتْه الْمودّة و إنْ بعد نسبه، و الْبعید منْ باعدتْه المودّة و إنْ قرب نسبه.»

خـویشاونـد كسـى است كـه دوستـى و محبّت، او را نـزدیك كرده باشد و اگـر چـه نـژادش دور بـاشد.و بیـگانـه كسـى است كـه از دوستـى و محبّت به دور است و گرچه نژادش نزدیك باشد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 643 ، ح 7 - تحف العقول ص 234

15- اعتماد به مقدّرات الهى

«من اتّكل على حسْن الاْخْتیار من اللّه له لمْ یتمنّ أنـّه فى غیر الْحال الّتى إخْتارها اللّه له.»

هر كه به نیك گزینى خداوند دلگرم باشد، آرزو نمىكند در وضعى جز آنچه خدا برایش برگزیده، باشد.

تحف العقول ص 234

16- آثار رفت و آمد در مسجد

«منْ أدام الاْخْتلاف إلى الْمسْجد أصاب إحْدى ثمان:آیةً محْكمةً و أخًا مسْتفادًا و علْمًا مسْتطْرفًا و رحْمةً منْتظرةً و كلمةً تدلّه على الهدى أوْ تردّه عنْ ردًى و ترْك الذّنوب حیاءً أوْ خشْیةً.»

هر كه پیوسته به مسجد رود به یكى از این هشت فایده مى رسد:1ـ نشانه اى استوار (فهم آیات الهى)،2ـ دوستى قابل استفاده،3ـ دانشى تازه،4ـ رحمتى مورد انتظار،5ـ سخنى كه به راه راستش كشد،6ـ یا سخنى كه او را از پستى برهاند،7ـ و ترك گناهان به خاطر شرم از خدا،8ـ یا ترك گناهان به خاطر خوف از خدا.

تحف العقول ص 235

17- بهترین چشم و گوش و دل

«إنّ أبْصر الأبـْصار ما نفذ فى الخیر مذْهبه، و أسْمع الاْسـْماع ما وعى التّذْكیر و انْتفع به، أسْلم الْقلوب ما طهر من الشّبهات.»

همانا بیناترین دیده ها آن است كه در طریق خیر نفوذ كند، و شنواترین گوشها آن است كه پند و اندرز را در خود فرا گیرد و از آن سود برد، سالمترین دلها آن است كه از شبهه ها پاك باشد.

تحف العقول ص 235

18- تزكیه در پرتو عبادت

«إنّ منْ طلب الْعبادة تزكىّ لها، إذا أضرّت النّوافل بالْفریضة فارْفضوها.»

به راستى هر كه عبادت را به خاطر عبادت طلب كند خود را تزكیه نموده است. هر گاه مستحبّات به واجبات زیان رساند آن را ترك كنید.

تحف العقول ص 236

19- عاقل خیرخواه

«لا یغشّ الْعاقل من اسْتنْصحه.»

عاقل و خردمند به كسى كه از او نصیحت و اندرز خواهد، خیانت نكند.

تحف العقول ص 236

20- ارزش دادن به آثار عبادت

«إذا لقى أحدكمْ أخاه فلْیقبّلْ موْضع النّور منْ جبْهته.»

هر گاه یكى از شما برادر خود را ملاقات كند، باید كه محلّ نور پیشانى (یعنى محلّ سجده) او را ببوسد.

تحف العقول ص 236

21- امید و پشتكار

«و اعْملْ لدنْیاك كأنـّك تعیش أبدًا، و اعْملْ لاخرتك كأنـّك تموت غدًا، و إذا أردْت عزًّا بلا عشیرة، و هیبةً بلا سلْطان فاخْرجْ منْ ذلّ معْصیة اللّه إلى عزّ طاعة اللّه عزّ و جلّ.»

براى دنیایت چنان كار كن كه گویا همیشه زندگى مىكنى، و براى آخرتت به گونه اى كاركن كه گویا فردا خواهى مرد، و اگر عزّتى بدون بستگان و شكوهى بدون سلطنت خواهى، از معصیت و نافرمانى خدا به طاعت و فرمانبرى خداوند عزّوجلّ درآى.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 44 ، ص 139

22- پرهیز از تملّق و بدگویى

«قال(علیه السلام) لرّجل : إیاك أنْ تمْدحنى فأنـا أعْلم بنفْسى منْك أوْتكذّبنى فإنّه لا رأْى لمكْذوب أوْ تغْتاب عنْدى أحدًا.»

امام به شخصى فرمود : مبادا مرا ستایش كنى، زیرا من خود را بهتر مى شناسم، یا مرا دروغگو شمارى، زیرا دروغگو اندیشه و عقیده [ثابتى] ندارد، یا كسى را نزد من بدگویى نمایى.

تحف العقول ص 236

23- عوامل هلاكت آدمى

هلاك النّاس فى ثلاث: ألْكبْر، ألْحرْص، ألْحسد.

 فالْكبْر هلاك الدّين و به لعن إبْليس

 و الْحرْص عدوّ النّفْس و به أخْرج آدم من الْجنّة

و الْحسد رائد السّوء و منْه قتل قابيل هابيل.

هلاكت و نابودى مردم در سه چیز است:كبر، حرص، حسد.

تكبّر كه به سبب آن دین از بین مى رود و به واسطه آن، ابلیس، مورد لعنت قرار گرفت.

حرص كه دشمن جان آدمى است وبه واسطه آن آدم از بهشت خارج شد.

حسد كه سررشته بدى است و به واسطه آن قابیل، هابیل را كشت.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 111

24- تقوا و تفكّر

«أوصیكمْ بتقْوى اللّه و إدامة التّفكّر فإنّ التّفكّر أبو كلّ خیر و أمّه.»

شما را به پرهیزگارى و ترس از خدا و ادامه تفكّر و اندیشه سفارش مى كنم، زیرا كه تفكّر و اندیشه، پدر و مادر تمام خیرات است.

مجموعه ورام ج 1 ، ص 52

25- همراهى با مردم

«صاحب النّاس بمثْل ما تحبّ أنْ یصاحبوك.»

چنان با مردم مصاحبت داشته باش كه خود دوست دارى به همان گونه با تو مصاحبت كنند.

 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر ص 79

26- نقش عقل، همّت و دین

«لا أدب لمنْ لا عقْل له، و لا مروّة لمنْ لاهمّة له، و لا حیاء لمنْ لا دین له.»

كسى كه عقل ندارد، ادب ندارد و كسى كه همّت ندارد، جوانمردى ندارد و كسى كه دین ندارد، حیا ندارد.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 111 ، ح 6

27- تعلیم و تعلّم

«علّم النّاس علْمك و تعلّمْ علْم غیرك.»

مردم را با دانشت، دانش بیاموز و خود نیز دانش دیگران را فراگیر.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 111 ، ح 6

28- روى آوردن به چه كسى؟

  لا تأْت رجلًا إلّا أنْ ترْجو نواله و تخاف يده أوْ يسْتفيد منْ علْمه أوْ ترْجو بركة دعائه أوْ تصل رحماً بيْنك و بيْنه‏

نزد كسى مرو، مگر آن كه به بخشش او امیدوار، یا از قدرتش بیمناك، یا از دانشش بهره مند، یا به بركت و دعایش امیدوار باشى، یا آن كه بین تو و او پیوند خویشاوندى اى باشد.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 111 ، ح 6

29- عقل و جهل

«لا غنى أكْبر من الْعقْل و لا فقْر مثْل الْجهْل و لا وحْشة أشدّ من الْعجْب، و لا عیش ألذّ منْ حسْن الْخلْق.»

هیچ بى نیازى اى بزرگتر از عقل و هیچ فقرى مانند جهل و هیچ وحشتى سخت تر از خودپسندى و هیچ عیشى لذّت بخشتر از خوش اخلاقى نیست.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 111 ، ح 6

30- على(علیه السلام)، دروازه ایمان

«إنّ علیا بابٌ منْ دخله كان مؤْمنًا و منْ خرج منْه كان كافرًا.»

على(علیه السلام) دروازه ایمان است، هر كه داخل آن شد مؤمن و هر كه خارج از آن شد كافر است.

ریاض الابرار  ج 1 ، ص 115

31- حقّ اهل بیت

و الّذي بعث محمّداً صلّى اللّه عليْه و آله بالْحقّ نبيّاً لا ينْقص أحدٌ منْ حقّنا إلّا نقصه اللّه منْ عمله‏

قسم به خدایى كه محمّد(صلى الله علیه وآله وسلم) را به حقّ برانگیخت، هیچ كس از حقّ ما اهل بیت چیزى را كم نكند، مگر آن كه خداوند از عملش چیزى را كم گرداند.

 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر ص 73

32- نیكى و پرسش؟

 التّبرّع بالْمعْروف، و الْإعْطاء قبْل السّؤال، منْ أكْبر السّؤْدد

آغاز نمودن به نیكى و بذل و بخشش، پیش از درخواست نمودن، از بزرگترین شرافتها و بزرگى هاست.

 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر ص 71

33- دعاى مستجاب

«أنـا الضّامن لمنْ لمْ یهْجسْ فى قلْبه إلاّ الرّضا أنْ یدْعو اللّه فیسْتجاب له.»

كسى كه در قلبش جز رضا و خشنودى خدا خطور نكند، چون خدا را بخواند، من ضامن اجابت دعاى او هستم.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 62 ، ح 11

34- عبادت و پرستش

«منْ عبد اللّه عبّد اللّه له كلّ شىْء.»

كسى كه خدا را اطاعت و عبادت كند، خداوند همه چیز را مطیع او گرداند.

                                                                                                                                      منبع:سایت شهید آوینی